1. De reis vanaf het begin beginnen? Klik HIER!

     
  2. Wat attent van het hotel om mij de weg naar huis te tonen! Nou, dan ga ik maar. :)

     
  3. Gooooooodmorning Dubai!

     
  4. Als je door Dubai loopt denk je onwillekeurig ‘wat een megalomane gekte’ (steevast gevolgd door ’houdt de stoep nou alwéér plotseling op?’). Maar er schuilt toch een soort logica achter de waanzin. Want alles wat er wordt gemaakt is er op gericht mensen (niet alleen toeristen maar ook bedrijven) hier naartoe te trekken. Een hypermodern en supergroot vliegveld? Check. Dito haven? Check. Een eigen, relatief gezien, bizar grote luchtvloot, dat kwalitatief tot de beste ter wereld behoort? Moderne infrastructuur? Hoogste gebouw ter wereld? Andere architectonische (de Burj Al Arab, etc.) of bouwtechnische (kunstmatige eilanden in de vorm van de wereld of een palmboom) hoogstandjes? Checkcheckcheck. En daar komen nog lokale versies van het Louvre en het Guggenheim bij, met als soort van deadline van de bouwspurt het jaar 2020, als Dubai de Expo organiseert. (Hier een mooi overzicht van enkele van de futuristische projecten.) Want de Verenigde Arabische Emiraten mogen dan nog voor een groot deel afhankelijk zijn van olie-inkomsten, voor het emiraat Dubai zelf (van de zeven emiraten degene met weinig oliebronnen) geldt dat niet meer - dankzij al die bouwactiviteiten. (Ze doen in ieder geval andere dingen met hun geld dan bijvoorbeeld mede-Golfstaatje Qatar, dat invloedrijke nieuwszenders start, WK’s koopt, of zich - desnoods militair - actief inmengt in buitenlandse conflicten. Kortom: zich gedraagt als een minuscuul wereldmachtje.)

    Aan de andere kant zou dit alles op drijfzand gebouwd kunnen zijn. Alsof het brein hierachter door Las Vegas liep en dacht: ‘DIT is een goeie manier om een stad in de woestijn te bouwen. Maar dan groter!’ Hoe houdbaar is dat? Want wat als (neen: wanneer) de olie op is en de andere emiraten (zoals nu het geval is) Dubai in tijden van crisis niet meer kunnen ondersteunen? VAE zegt te investeren in alternatieve energiebronnen, maar komt dat op tijd? Wat als de temperaturen in de Golfregio blijven stijgen? Hoe gaat het in de toekomst met al die buitenlanders, die 87%(!) van de bevolking* vormen? Kortom: interessant! En wordt vervolgd…

    *Hoe raar moet het als ‘echte’ Emirati trouwens zijn om in eigen land in bijna geen enkele winkel of restaurant je eigen taal te kunnen spreken?

     
  5. Palm Jumeirah bezocht, een van drie geplande kunstmatige eilanden in de vorm van een palmboom. (Moet Nieuw-Zeeland niet eens een eiland in de vorm van een varen maken?) Was de hitte vandaag al even flink omschakelen, de enorme mensenmassa die met de monorail naar de eilanden ging en de omgeving van het luxueuze Atlantis The Palm hotel bevolkten zorgden ervoor dat ik het even gehad had. Maar het uitzicht vanaf de buitenste ring (de golfbreker), waar nog volop gebouwd wordt, was fraai op downtown Dubai (met uiteraard de Burj Khalifa), de Burj Al Arab en Jumeirah Beach hotels, en de indoor skihal(!) en werd naar het einde toe steeds beter.

     
  6. De razendsnelle lift, met projecties die tonen welke beroemde gebouwen we in hoogte letterlijk voorbijstreven.
    De lounge op 555 meter.
    Blik richting hotel in het heiige westen. De lichte 'vlekjes' linksonder zijn metrostations.
    The Dubai Fountain van boven.

    Da Burj! Wat een beaut! En als je ‘m bezoekt, dan maar meteen zo hoog mogelijk. Verdieping 148 om precies te zijn, oftewel 555 meter hoog. Krijg je ook een hapje en een drankje én mag je natuurlijk ook even kijken op verdieping 124, waar het arme volk rondloopt en het onaangenaam druk is. Het weer is aan het eind van de dag flink opgeknapt, al gaat de zonsondergang als een nachtkaars uit. Maar dan gaan alle lichtjes aan en is The Dubai Fountain van boven te bewonderen.

     
  7. Op weg naar de Burj Khalifa nog ‘even’ de nabij gelegen The Dubai Mall ingelopen. ‘Yep, da’s is best groot’, denk je als je de drie enorme verdiepingen in de verte weg ziet krommen. Maar dan werp je een blik op een van de vele plattegronden en zie je dat je maar een klein stukje kunt zien. Mijn god: het blijken bij elkaar 50 voetbalvelden te zijn! ‘Wat een consumeerhel’ denk je eerst vol afschuw, maar dan stuit je wéér op iets interessants: een sfeervol Arabisch aangeklede ruimte, of een gigantisch dinosaurusskelet, of een reusachtig aquarium, of The Waterfall (die je kent van Samsara en Mission Impossible 4), of werkers die bezig zijn het zand van het enorm hoge glazen dak te vegen, of… Enfin. Je kunt hier makkelijk een hele dag doorbrengen - al is het maar omdat je steeds verdwaalt.

     
  8. Een hoop dingen die ik verwachtte van Dubai komen de eerste uren ook uit. Het is inderdaad een bouwput in een kattenbak. Alles is gloednieuw of is dat binnen afzienbare tijd, waarbij het ene nieuwe gebouw nog megalomaner is dan het andere. En je ziet op straat voornamelijk Indiërs en Zuidoost-Aziaten. Nu heeft dat laatste misschien ook wel te maken met het feit dat ik per plebvervoer (lees: metro) naar het hotel ging. Maar ook die metro (met z’n tot nu toe twee lijnen) is gloednieuw, hypermodern en superefficiënt. En volledig automatisch. Scheelt weer een importaziaat! Maar dat het zou regenen komt als een grote verrassing. En dat de douane niet heel efficiënt is in het verwerken van de toestroom van al die A380’s die hier landen ook. Of dat het zo ongelofelijk druk is qua verkeer: de auto’s bewegen zich rijendik over vaak zesbaanswegen door de stad.

    Het uitzicht vanuit mijn hotel zegt eigenlijk alles. Het is niet typisch woestijnweer. En je zou denken dat de 19e verdieping wel een aardig uitzicht zal hebben, of dat een Burj Kahlifa vanuit de hele stad te zien zal zijn. Maar ja… al die andere gebouwen - in elke staat van af-heid - staan in de weg. Maar ook mijn hotel is trouwens - surprise! - net opgeleverd en supermodern. Lekker luxe, zoals het hoort hier. Maar waar is eigenlijk m’n jachtluipaard..?

     
  9. Waar te ontbijten deze laatste dag in Nieuw-Zeeland? Die vraag was niet zo heel moeilijk, bij de plek waar ik m’n eerste Kiwi-ontbijt ooit nuttigde natuurlijk! Nu had dat al een mooie symboliek, maar toen ik door het centrum liep bleek de lobby van The Civic, een van extravagantste (film)theaters ooit gebouwd, onverwachts open te zijn. Het is normaal gesproken gesloten, maar nu kon ik de Überkitsch - want dat is het - met eigen ogen bewonderen. Dit was een van de eerste markante gebouwen die ik in Auckland zag (de instructies van de Airnbnb destijds vertelden mij dat ik bij The Civic uit moest stappen), het was een van de eerste dingen die ik hier fotografeerde, en het voedt mijn interesse in cinema en de architectuur uit die periode. Ik moet aan de symboliek van de koru denken… 

     
  10. Well there you have it folks: in all black mijn tripje door het land der kiwi’s. Maar vooral Kiwi’s. En oneindig veel medereizigers uit alle hoeken van de wereld. Daaronder vrij veel mensen die ook langer de tijd namen om het land te verkennen (waaronder meerdere baanopzeggers!) Daarvan zal ongetwijfeld een percentage hier blijven hangen, want zelden zo’n importland gezien als Nieuw-Zeeland. En die medereizigers kom je trouwens - ondanks vaak totaal verschillende routes - regelmatig vaker tegen. (Recordhouder: Sue uit Swindon, die ik maar liefst op vijf verschillende plekken op het Zuidereiland tegen het lijf liep!)

    Nog een dagje Auckland en dan is het voorbij. Dat maakt altijd wat weemoedig, maar het is goed zo. Het was mooi and it’s been fun! Maar hou deze pagina’s nog even in de gaten, want ik neem aan dat ik nog wel wat wil vertellen over, en wil laten zien van, het land der puissant rijke woestijntheedoeken…

     
  11. Collectie van (triviale) dingen die ik continu tegenkwam. Skateboarders zie je nog volop hier - al dan niet voortgetrokken door een hond. De mooiste muurschilderingen gezien; opvallend genoeg vind je die in de lelijkste steden. Geen natuurpark zonder vallen - deze is een possum fataal geworden. De suikerzakjesmonopolie. Elke nederzetting heeft een oorlogmonument of Memorial Hall (ik krijg altijd de kriebels van de term ‘the glorious dead’). Men is hier erg consequent in de inconsequente plaatsing van koude en warme kranen. Asians Everywhere. Fragiele wandcontactdozen. Er is veel concurrentie dus proberen hostels op te vallen door bijvoorbeeld een thema te hanteren, zoals het tegenover een begraafplaats gelegen Tombstone in Picton. Ongeacht het weer korte broeken met sandalen (sandalen overigens optioneel…). Fucking (betaalde) wifi met datalimieten. Gelukkig niet overal, maar wel te vaak.

     
  12. Mijn twee favoriete wit-betopte objecten hier in één plaatje!

     
  13. Schitterende dag om een paar wandelroutes vanuit Whakapapa te doen, langs bergriviertjes, vreemd gekleurde stenen, watervallen, oude lavavelden en gevarieerde vegetatie. De top van Mount Doom Ngauruhoe houdt zich de hele dag schuchter schuil achter de wolken, maar de vulkaan laat zich aan het eind van de middag in volle glorie bewonderen.

     
  14. WHAKAFORFUCKSAKE

     
  15. Mt Tongariro en Mt Ngauruhoe. Ngauruhoe doet qua archetype vulkaan niet onder voor Taranaki wat mij betreft. Niet vreemd dat het model stond voor Mount Doom in de Lord of the Rings-films.